Als fotograaf wil je natuurlijk graag dat je foto’s gezien worden. Je post netjes elke dag op Instagram, houd je Facebook groepen bij en op de fotoclub lever je netjes elke week je opdrachten in.
In de nazomer van je fotografiejaar bekijk je je buit van het jaar en die hele reeks zwartwit foto’s van bloemen fluistert je opeens toe: bundel ons. En dan iets harder: maak een boek. Ik denk dat elke fotograaf er weleens over droomt, over een boek maken. Je ziet het al helemaal voor je. Bladerend door de foto’s verhalen vertellen tegen vrienden en familie en andere fotografiefanaten.
Maar waarom doe je dat dan niet? We kennen allemaal wel iemand die zijn of haar foto’s heeft gebundeld, dus de kennis is om de hoek verkrijgbaar. Boven je hoofd hangt die hele grote MAAR. Als je een fotoboek wil maken, dan is er een enorme bak aan dingen waar je rekening mee moet houden. Je moet dan denken aan onderwerp, indeling, samenhang, maar ook aan papier, kaft, distributie en meer. Juist in dat laatste gaat tegenwoordig zoveel geld zitten, dat je twijfelt. Papier is schreeuwend duur.
Toen ik met Uitgeverij Komma sprak over het maken van mijn boek THE OBSERVER (verwacht in september), viel de term crowdfunding. Ik vond op internet de vertaling “vriendengeld” en dat maakt het opeens heel sympathiek. Crowdfunding, in mijn geval via Voordekunst.nl, gaat over zoveel mogelijk mensen vragen om je boek nu alvast te kopen, zodat je de financiering voor dat boek rond krijgt.
Je vraagt dus niet aan mensen om je in goed Nederlands rücksichtslos geld te geven, maar stelt tegenprestaties op. “Als jij 75 euro betaalt, krijg je als ie af is het boek en een set kaarten.” Ik zeg maar iets. Oh, en als ik onverhoopt niet genoeg geld bij elkaar verzamel, dan stort ik jouw bijdrage terug. No questions asked. Voordekunst.nl begeleid je in alle stappen.
Wat ik echter niet had ingeschat, is dat zo’n crowdfunding eigenlijk valt en staat met hoe vaak en op hoeveel plekken jijzelf je eigen netwerk weet te activeren. Aan het eind van de campagne plaatste ik drie keer per dag iets op Instagram, Facebook en ook nog wat op Linkedin. Ik verzond tweemaal in te korte tijd een nieuwsbrief naar klanten en fotowandelaars en had het gevoel mijn ziel te verkopen aan de duivel als blueslegende Robert Johnson. Een nier voor je bijdrage. Maar het werkte. Na 33 van de 35 dagen raakte ik mijn streefbedrag aan.
Crowdfunding is een fantastische, vermoeiende en – als het lukt – bijzonder leuke manier om samen met heel veel bekenden te werken naar je nieuwe boek. Het is een proces van reflectie en randen van je comfort zone. Ik kan het iedereen aanraden.
Dus wil jij nu eindelijk dat ene boek maken dat je voor ogen hebt, en hangt die grote MAAR ook als een zwaard van Damocles boven je hoofd, denk dan eens aan crowdfunding. Dat kan nog wel eens een mooi avontuur worden. Ik ben benieuwd naar je foto’s!
